Maar ook al waren ze soms onvolwassen, Jacob gedroeg zich anders als hij bij mij was. Hij was niet alleen een grappenmaker – hij was zorgzaam en vriendelijk, en vond altijd kleine manieren om me aan het lachen te maken. Hij liet briefjes voor me achter, kookte het avondeten als ik moe was en luisterde zonder te klagen naar mijn eindeloze huwelijksvoorbereidingen.
Gelukkig paar in het veld | Bron: Pexels
« Dat is wat je moet doen als je van iemand houdt », vertelde hij me op een dag, terwijl hij zijn schouders ophaalde alsof het de gemakkelijkste zaak van de wereld was.
Eindelijk kwam de dag en scheen de zon. Het was perfect. Terwijl ik daar stond, klaar om met de liefde van mijn leven te trouwen, haalde ik diep adem. Papa was bij me, familie en vrienden stonden buiten te wachten, en Jakub… Nou, hij maakte waarschijnlijk een grapje met zijn vrienden in een poging zijn zenuwen te kalmeren.
Bruidegom bindt zijn schoenen vast | Bron: Pexels
« Ben je er klaar voor? » vroeg mijn vader opnieuw, mijn opwinding voelend.
« Ik ben nog nooit zo goed voorbereid geweest, » antwoordde ik.
Ik keek voor de laatste keer naar mezelf in de spiegel en glimlachte. Alles was precies zoals het moest zijn. Ik was niet nerveus, maar gewoon opgewonden om Jacob aan het einde van het gangpad op me te zien wachten.
Glimlachende bruid | Bron: Pexels
En toen vertrokken we.
