De ceremonie verliep perfect. Het zachte gezoem van de muziek vulde de lucht toen Jacob en ik oog in oog stonden, onze handen in elkaar gevouwen. Hij glimlachte naar me en vanaf dat moment voelde ik de warmte van zijn liefde van hem uitgaan. Mijn hart was vervuld van vreugde en ik zag tranen in zijn ogen. We stonden op het punt onze huwelijksgeloften af te leggen, de belangrijkste woorden van ons leven.
De bruid en bruidegom die elkaar bekijken | Bron: Pexels
Maar zodra ik mijn mond opendeed om te spreken, trok iets vreemds mijn aandacht. Een groep mensen kwam uit de achterkant van de kamer. Ze liepen langzaam, iets zwaars dragend. In eerste instantie dacht ik dat het een grap was: iemand brengt op het laatste moment een huwelijkscadeau. Maar toen ze dichterbij kwamen, zag ik wat ze droegen. Kist.
Het kneep in mijn maag. Ik knipperde met mijn ogen, in de hoop dat ik een visioen had, maar nee, zij was het. Een echte houten kist met een grote rode strik erop.
Mężczyźni niosący trumnę na weselu | Źródło: Midjourney
„Co do…?” – mruknęłam do siebie, ledwo rozumiejąc, co się dzieje. To nie może się dziać naprawdę.
Goście, którzy przed chwilą uśmiechali się i śmiali, ucichli. Muzyka zdawała się cichnąć, a wszystkie oczy zwróciły się w stronę zbliżającej się trumny. W tłumie zapanowało zamieszanie. Mój puls przyspieszył. Spojrzałam na Jacoba, oczekując jego reakcji, ale on po prostu stał tam, z szeroko otwartymi oczami, jak wszyscy inni.
Mannen die een kist dragen | Bron: Pexels
« Wat is dit? » dacht ik, terwijl ik paniek in mijn borst voelde groeien. « Is dit een soort grap? Is er iets misgegaan? » Ik keek om me heen, op zoek naar antwoorden, maar niemand leek te weten wat er aan de hand was. Ik was duizelig en voelde me duizelig alsof ik op het punt stond flauw te vallen.
