De verpleegster wilde de baby aannemen, maar Alejandro bleef een paar seconden roerloos staan voordat hij reageerde. Hij aaide zachtjes over het wangetje van de kleine en gaf hem vervolgens over om schoongemaakt en ingewikkeld te worden.
Valeria lag in bed, zwaar ademend, en vermeed zijn blik toen hij dichterbij kwam.
« Waarom… heb je het me niet verteld? » vroeg Alejandro, met een trillende stem.
Valeria beet op haar lip, de tranen stroomden over haar wangen.
« Ik… ik wilde het je vertellen. Maar toen stortte alles in. Mijn familie zette me onder druk, jij had het druk… Ik was bang dat je me zou haten, bang dat je me zou verlaten… »
Alejandro bleef stil, keek neer op de baby die hem was teruggegeven en nam hem met trillende handen aan. Een vreemd gevoel, een mengeling van vertrouwdheid en ontdekking, overviel hem. Een krachtig instinct ontwaakte in hem: het instinct van een vader.
