—Valeria… wat er ook gebeurd is, ik zal jou en onze zoon niet alleen laten —zei hij langzaam, met een vastberaden stem, als een belofte.
Ze keek hem aan, haar ogen nog steeds rood maar gevuld met een sprankje hoop. Buiten, in de gang, weerklonk het heldere gehuil van de baby, alsof het een nieuw begin aankondigde – niet alleen voor het kind, maar ook voor twee mensen die ooit verloren waren geweest.
