Alejandro gaf geen antwoord. Hij knikte alleen en duwde de brancard richting de verloskamer.
Het was een gecompliceerde bevalling. Valeria kreeg een plotselinge bloeddrukdaling, de hartslag van de foetus werd zwak en onmiddellijk ingrijpen was noodzakelijk. Te midden van de spanning behield Alejandro zijn professionele kalmte. Het hele team hield de adem in terwijl ze samenwerkten.
Na bijna 40 minuten werd de baby geboren.
Maar op het moment dat hij hem in zijn armen sloot, verstijfde Alejandro.
De baby had dezelfde diepzwarte ogen en dezelfde kuiltjes als toen hij klein was.
Alejandro stond als aan de grond genageld, zijn hart bonsde in zijn keel; de geluiden in de kamer leken weg te ebben. Een traanvormige moedervlek op de linkerschouder van de baby overtuigde hem bijna: het was een zeldzame genetische eigenschap in zijn familie, geërfd van zijn grootvader, zijn vader en hemzelf.
