Nadat mijn dochter voor een zakenreis was vertrokken, kneep mijn kleinzoon in mijn hand en fluisterde: « Oma… kom niet terug. Vanmorgen hoorde ik mama een complot tegen ons smeden. Geloof me alsjeblieft! » Ik was doodsbang, maar ik besloot hem te vertrouwen. We renden weg en verstopten ons… Ik was geschokt toen ik ontdekte wat ze had gedaan.
Eleanor Whitford klemde zich stevig vast aan het stuur terwijl ze toekeek hoe haar dochter Caroline achter de veiligheidspoort van Boston Logan Airport verdween. Naast haar klemde de zevenjarige Ethan zich zo stevig aan haar hand vast dat zijn knokkels wit werden. Aanvankelijk dacht Eleanor dat het gewoon verlatingsangst was. Maar zodra Caroline uit het zicht was, betrok Ethans gezicht.
« Oma… kom alsjeblieft vanavond niet naar huis, » fluisterde hij met trillende stem.
Eleanor knipperde met haar ogen. « Lieverd, waarom zeg je dat? »
Ethan slikte moeilijk. « Ik hoorde mama vanochtend vroeg praten. Ze was aan de telefoon. Ze had het over een gaslek… over het laten lijken op een ongeluk. Ze zei dat het vanavond moest gebeuren. » De tranen sprongen hem in de ogen. « Ze zei… dat het de enige manier was. »
Een rilling liep over Eleanors rug. Caroline was altijd al gespannen geweest, soms manipulatief, maar dit… dit was ondenkbaar. Toch was de angst in Ethans ogen zo echt dat het elk vermoeden dat ze het verkeerd begrepen moest hebben, de kop indrukte.
