« Teken het, Elena, » beval ze. « Doe het voor de familie. Doe het voor Daniel. We kunnen het opnieuw proberen. Met betere… genetische screening de volgende keer. »
Ik keek naar het klembord. Ik keek naar het scherm waar mijn gezonde zoontje zich verstopte.
Ik keek naar Victoria.
« Jij hebt hem toch betaald? » vroeg ik.
Er viel een stilte in de kamer.
« Pardon? » snauwde Dr. Sterling. « Elena, je bent hysterisch. Hormonen… »
« Ik heb de overdracht gezien, » loog ik. Nou ja, gedeeltelijk. Ik had een opname uit het familiefonds gezien, maar ik wist niet waar die naartoe ging. Nu wel. « Vijftigduizend dollar. Gisteren. »
Victoria’s ogen vernauwden zich. « Je bent in de war. Teken het papier. »
“Nee,” zei ik.
Hoofdstuk 2: De tweede mening
Ik ging rechtop zitten. Ik veegde de gel met een papieren handdoek van mijn buik.
« Ik teken niets, » zei ik. « En ik beëindig mijn zwangerschap niet. »
« Je brengt je leven in gevaar! » Dr. Sterling verhief zijn stem. « Deze baby is niet levensvatbaar! Als je hier wegloopt, teken je zijn doodvonnis en dat van jou! »
« Is dat uw officiële medische diagnose? » vroeg ik, terwijl ik opstond.
« Ja! » riep Sterling. « Ik ben het hoofd van de afdeling Verloskunde! Mijn woord is wet in deze stad! »
« Dat is grappig, » zei ik, terwijl ik in mijn tas greep. « Omdat Dr. Hemmings het niet met je eens is. »
Ik pakte een dossier. Een dikke, blauwe medische map.
Sterling verstijfde. « Wie? »
« Dr. Elizabeth Hemmings, » zei ik. « Hoofd Foetale Geneeskunde aan de Johns Hopkins . En Dr. Gupta van Mount Sinai . En Dr. Liu van de Mayo Clinic . »
Ik gooide de map op mijn bureau en hij landde met een harde klap.
« Ik heb ze de afgelopen drie dagen bezocht, » zei ik. « Ik ben naar Baltimore gevlogen. Ik ben naar New York gevlogen. Ik heb 4D-echo’s met hoge resolutie gehad. Ik heb MRI’s van de foetus gehad. Ik heb een genetische karyotypering gehad. »
Ik opende de map. Ik wees naar de samenvattingspagina in vetgedrukte letters.
De foetus is gezond. De ontwikkeling verloopt normaal. Er zijn geen hart- of zenuwafwijkingen geconstateerd.
« Ze zeiden allemaal hetzelfde, » zei ik tegen ze. « Mijn zoon is perfect. Hij zit in het 90e percentiel qua groei. Zijn hart is sterk. Zijn hersenen ontwikkelen zich prachtig. »
Victoria’s gezicht werd bleek. Ze keek naar Sterling. « Marcus? Je zei… »
« Ze… ze moet naar de kwakzalvers zijn gegaan! » stamelde Sterling, terwijl het zweet op zijn voorhoofd parelde. « Die rapporten zouden vervalst kunnen zijn! »
« Dr. Hemmings is de vrouw die het studieboek heeft geschreven dat je in je kast hebt staan, » ik wees naar het boek achter hem. « Noem je haar een kwakzalver? »
Ik deed een stap dichterbij Sterling.
« Je zag geen gebrek, » zei ik. « Je zag een uitbetaling. Je zag een schoonmoeder die me haat en me uit de weg wil ruimen. Je dacht dat je me zo bang kon maken dat ik mijn eigen kind zou vermoorden, zodat zij een ‘beter’ huwelijk voor haar zoon kon regelen. »
« Dat is laster! » gilde Victoria. « Ik wil alleen het beste voor Daniel! »
« Je wilt controle, » zei ik.
Ik stak mijn hand in mijn zak en haalde de pen eruit.
« En u, Dr. Sterling, » zei ik, terwijl ik de pen omhoog hield. « U hebt zojuist medische fouten, fraude en samenzwering met als doel schade te berokkenen gepleegd. »
« Wat is dat? » fluisterde Sterling, terwijl hij naar de pen staarde.
« Het is een recorder, » glimlachte ik. « Hij draait al sinds ik de wachtkamer binnenkwam. Ik heb je op tape terwijl je een niet-bestaande, dodelijke aandoening diagnosticeert. Ik heb je onder druk gezet om onmiddellijk een abortus te plegen. Ik heb je laten liegen over de levensvatbaarheid van een gezonde foetus. »
Sterling stortte neer in zijn stoel. Hij zag eruit alsof hij moest overgeven.
Hoofdstuk 3: De licentie
« Geef me die pen, » siste Victoria terwijl ze naar me uithaalde.
Ik deed een stap achteruit. « Raak me niet aan, Victoria. Als je me aanraakt, voeg ik mishandeling toe aan de lijst. »
« Elena, wees redelijk, » smeekte Victoria, en veranderde onmiddellijk van tactiek. « We kunnen dit oplossen. Ik… ik maakte me gewoon zorgen! Ik was verkeerd geïnformeerd! Marcus vertelde me… »
« Gooi me niet onder de bus, Victoria! » riep Sterling. « Je bent naar mij toe gekomen! Je zei dat je het ‘probleem’ wilde oplossen! Je hebt me de samenwerking in de nieuwe kliniek aangeboden! »
“Hou je mond!” schreeuwde Victoria.
« Dat heb ik ook op tape, » merkte ik op. « Bedankt, Marcus. »
Ik pakte mijn tas.
« Dit is wat er gaat gebeuren, » zei ik.
« Dokter Sterling, u gaat dat toestemmingsformulier versnipperen. U gaat mijn medische gegevens van vandaag afdrukken – de gegevens die de machine automatisch heeft opgeslagen voordat u ze wiste. En dan levert u uw medische bevoegdheid in. »
« Mijn rijbewijs? » jammerde Sterling. « Ik heb een gezin. »
« Ik ook, » zei ik, terwijl ik mijn buik aanraakte. « En jij probeerde hem te vermoorden. »
Ik draaide mij naar Victoria.
« Jij ook. »
