De volgende ochtend, in de veronderstelling dat het kitten zou vertrekken, werd hij wakker en zag hij dat het tegen zijn borst aan lag.
‘Ze is nooit meer weggegaan,’ zei hij met een verlegen glimlach.
Hij had haar Luna genoemd. En ondanks zijn onzekere bestaan gaf hij haar te eten, waste hij haar en waakte hij elke nacht over haar.
Een boodschap geschreven op een servet
