Hen vandaag weerzien, ieder in hun eigen wereld, voelt als een hereniging met twee oude vrienden van wie je dacht het contact te hebben verloren. Hun carrières hebben zich verschillend ontwikkeld: Maggie heeft zich gericht op meer intieme projecten, terwijl Ralph het geleidelijk aan rustiger aan is gaan doen om prioriteit te geven aan een vrediger leven. Maar één ding blijft hetzelfde: hun nog steeds voelbare band, die het publiek zo diep heeft geraakt.
Ze hebben elkaar sinds de afronding van de opnames verschillende keren gezien, met name bij filmjubilea. Hun gesprekken zijn ontspannen, hartelijk en getuigen van wederzijds respect. Als je ze observeert, begrijp je dat sommige samenwerkingen de grenzen van de filmwereld overstijgen en uitgroeien tot echte vriendschappen.
Waarom veroorzaakt hun terugkeer zoveel ophef?
