Vergeten maar ongelooflijk krachtig: jujubes, een oeroude vrucht met een buitengewone voedingswaarde, maken een comeback. Hieronder vind je de voordelen en contra-indicaties.
Bewerkt door Martina De Angelis
1
DEEL
Jujubes, ook wel bekend als « Chinese dadels », zijn eeuwenoude vruchten die in de westerse eetcultuur vaak over het hoofd worden gezien. De laatste tijd trekken ze echter hernieuwde aandacht vanwege hun gezondheidsvoordelen. Hoewel ze nog steeds zeldzaam zijn in supermarkten, worden ze in landen als China, Korea en sommige mediterrane regio’s – waaronder Italië – steeds meer gewaardeerd, zowel in de keuken als als natuurlijk geneesmiddel.
In Italië, waar kleinschalige ambachtelijke producties in opkomst zijn – zoals in de regio Veneto met de beroemde « brodo di giuggiole » (jujube-sap) – biedt deze plant een concreet voorbeeld van hoe traditie, voeding en onderzoek kunnen samenkomen. Hieronder vindt u een overzicht van de voedingsstoffen die de consumptie van jujube kan leveren.
Waar ze vandaan komen en wat ze zijn.
Jujubes zijn de vruchten van de jujubeboom (Ziziphus jujuba), een plant uit de Rhamnaceae-familie, oorspronkelijk afkomstig uit Azië, met name China, waar de boom al meer dan 4000 jaar wordt verbouwd. Later verspreidde de boom zich naar het Midden-Oosten, het Middellandse Zeegebied en delen van Europa. In Italië komt de jujube vooral voor in enkele centrale en noordelijke regio’s, zoals Veneto, waar hij ook wordt gebruikt voor de productie van de traditionele likeur « brodo di giuggiole ». De vrucht, ovaal van vorm en met een dunne schil, kan vers of gedroogd gegeten worden: in het laatste geval krijgt hij een dadelachtig uiterlijk, vandaar de gangbare naam « Chinese dadel ».
