“Haar familie bezat dit landgoed toen de mijne nog in Ierland lag”, vervolgt Thomas rustig. “De Washingtons waren goede en eerlijke mensen. Ze behandelden ons als familie.”
Victoria’s gezicht vertrekt van woede. « Thomas, je bent ontslagen. Pak je spullen en vertrek van ons terrein. »
‘Eigenlijk,’ doorbreekt Angela’s stem de spanning. ‘Thomas werkt voor mij. Al twintig jaar. Ik betaal zijn salaris via het vermogensbeheerbedrijf.’
Er volgt weer een schokkende onthulling. Ray knikt. « Bevestiging. Onroerendezaakbelasting, salarissen van de tuinman, onderhoudskosten, alles betaald door de Angela Washington Trust. »
‘Dit is waanzinnig!’, schreeuwt Victoria. ‘Wij wonen hier. Dit is ons huis.’
‘Jullie zijn mijn huurders geweest,’ zegt Angela kalm. ‘Zonder huurcontract, zonder toestemming, zonder huur te betalen. Hebben jullie je ooit afgevraagd hoe iemand tientallen jaren op een terrein kan wonen dat niet van hem is? Blijf luisteren. Dit wordt nog ingewikkelder.’
Angela haalt het laatste document uit haar map. « Twintig jaar geleden ontving mijn vader een brief waarin stond dat het pand was verkocht om schulden van de nalatenschap te dekken. De brief was ondertekend door Bradford Estate Management. » Ze houdt een kopie omhoog. « De brief was frauduleus. Er waren geen schulden. Er heeft geen verkoop plaatsgevonden. Het pand is altijd in bezit gebleven van de familie Washington. »
Victoria’s knieën knikken. Ze grijpt Margarets arm vast voor steun.
« De fraude was geraffineerd, » vervolgt Angela. « Vervalsde documenten, valse juridische correspondentie, zelfs steekpenningen om openbare documenten te laten verwijderen. »
Rays politie-instinct wordt aangescherpt. « Mevrouw, bedoelt u dat de familie Bradford fraude heeft gepleegd? »
“Ik zeg dat iemand het gedaan heeft.”
De menigte staart Victoria met groeiende afschuw aan, maar Angela is nog niet klaar met het onthullen van haar ware krachten.
Victoria Bradford strekt haar rug als een cobra die zich klaarmaakt om toe te slaan. « Dit is afpersing. » Haar stem klinkt met hernieuwde autoriteit over het gazon. Jarenlang leidinggeven aan bedienden en intimideren van personeel vloeit weer in haar houding. « Dames en heren, » richt ze zich tot de menigte. « We zijn getuige van een geraffineerd bedrog. Deze vrouw heeft maanden, misschien wel jaren, besteed aan het onderzoeken van onze familie om deze uitgebreide fraude op te zetten. »
Margaret knikt krachtig. « Victoria heeft gelijk. Ze heeft waarschijnlijk oude eigendomsdocumenten gevonden en haar verhaal daarop gebaseerd. »
Harrison sluit zich aan bij de tegenaanval. « De timing is verdacht. Opduiken op een bruiloft met valse documenten, in de hoop ons te verrassen. »
Angela blijft zitten en observeert de gecoördineerde reactie.
‘Denk er eens logisch over na,’ vervolgt Victoria, steeds enthousiaster wordend. ‘Als ze dit pand echt bezat, waarom dan tot vandaag wachten? Waarom niet eerst privé contact met ons opnemen?’
« Omdat ze maximale schaamte wilde, » voegt Pink Dress eraan toe. « Maximale druk op haar rechtszaak. »
De menigte mompelt instemmend. Het bekende verhaal van valse beschuldigingen aan het adres van respectabele families vindt weerklank in hun eigen ervaringen.
Victoria pakt haar telefoon. « Ik bel onze familierechtadvocaat, Richard Peton van Peton Hayes and Associates. Hij zal deze fraude binnen enkele minuten ontmaskeren. » Ze draait het nummer met theatrale precisie. « Richard? Victoria Bradford. We hebben een probleem. Ja. Op de bruiloft beweerde een vrouw dat ze eigenaar was van ons landgoed. Valse documenten… Ja, kom alstublieft onmiddellijk. »
Victoria hangt triomfantelijk op. « Onze advocaat is onderweg. Hij behandelt al 30 jaar geschillen over onroerend goed. Hij herkent vervalsingen meteen. »
Ray Coleman beweegt ongemakkelijk heen en weer. « Mevrouw Bradford, misschien kunt u beter even wachten. »
‘Waar wacht je op? Om opgelicht te worden?’ Victoria’s zelfvertrouwen schiet omhoog. ‘Ray, ik snap dat ze je met haar act heeft misleid, maar je bent politieagent. Gebruik je training.’
“Mijn opleiding leert me dat…”
« Uw opleiding zou u moeten leren om iemand te arresteren die fraude probeert te plegen. »
De menigte schaart zich achter Victoria’s herwonnen kracht.
‘Ze heeft gelijk,’ verklaart Harrison. ‘Deze hele voorstelling stinkt naar een opzet.’
Margaret wijst beschuldigend naar Angela. « Kijk haar daar eens zo kalm zitten. Ze heeft dit allemaal gepland. »
Victoria grijpt haar kans. « Precies. Ze heeft onderzoek gedaan naar onze familie, onze trouwdatum achterhaald, valse documenten vervaardigd en zelfs die oude dwaas Thomas omgekocht om haar verhaal te ondersteunen. »
‘Hé, wacht eens even,’ protesteert Thomas zwakjes.
‘Hou je mond, Thomas,’ snauwt Victoria. ‘Je bent waarschijnlijk onderdeel van deze oplichterij. Hoeveel heeft ze je betaald?’
Angela spreekt zachtjes. « Meneer Thomas ontvangt gewoon zijn normale salaris, niets meer. »
‘Normaal salaris van wie? Jullie hebben geen geld om salarissen te betalen.’ Victoria’s stem wordt steeds sterker. ‘Kijk haar eens aan, mensen. Ziet ze eruit als iemand die een landgoed van 30 miljoen dollar bezit? Waar zijn haar sieraden? Haar designerkleding? Haar dure auto?’
De menigte bekijkt Angela’s bescheiden donkerblauwe jurk met hernieuwde argwaan.
‘Precies,’ vult Margaret aan. ‘Echte rijkdom hoeft zich niet zo krampachtig aan te kondigen.’
Victoria nadert Angela’s tafel als een roofdier. ‘Waar is je Rolls-Royce? Je bedienden? Je beveiligingsteam? Waar zijn de tekenen van echte rijkdom?’
Angela’s stilte versterkt hun zelfvertrouwen.
‘Ik zal je vertellen waar,’ vervolgt Victoria. ‘In haar verbeelding. Zo ziet waanideeën eruit, mensen. Een psychische aandoening in combinatie met criminele intentie.’
Harrison knikt wijselijk. « Dit zien we voortdurend. Mensen die hun maatschappelijke positie niet kunnen accepteren, verzinnen daarom uitgebreide fantasieën. »
Pink Dress lacht spottend. « Ze woont waarschijnlijk in een studioappartement en droomt ervan om landgoederen te bezitten. »
De aanvallen worden steeds persoonlijker en venijniger.
