Begin 2000 had ik een heel sterk verlangen om naar het heiligdom van Padre Pio in San Giovanni Rotondo te reizen. De wens om die reis te maken spookte 
constant door mijn hoofd, dus maakte ik uiteindelijk plannen om eind oktober van dat jaar te gaan. Ik begreep nog steeds niet waarom ik zo’n sterke drang voelde om daarheen te gaan. Begin september van datzelfde jaar werd bij mijn kleinzoon neuroblastoom in stadium vier vastgesteld. Het was een zeer agressieve vorm van kanker waarvoor geen genezing bekend was. Hij was toen drieënhalf jaar oud. We waren totaal kapot van dit nieuws. Mijn kleinzoon woonde in Engeland, ik woon in Dublin, Ierland. Ik vloog naar Engeland om voor zijn oudere zus te zorgen en bij de familie te zijn. Ik nam contact op met Cathy Kelly, die het Padre Pio Information Centre in Victoria, Londen runt, en zij was zo vriendelijk om me toe te staan de want van Padre Pio naar mijn kleinzoon in het ziekenhuis te brengen. Ik gaf Cathy mijn paspoort als blijk van goede wil, met de afspraak dat ze het aan me zou teruggeven zodra ik de want had teruggebracht. We hadden de want de hele nacht op het hoofd van mijn kleinzoon laten rusten, en ik smeekte Padre Pio om dit kind te redden.
Mijn kleinzoon werd geopereerd in het Royal Marsden Cancer Hospital in Londen. Een kwaadaardige tumor ter grootte van een golfbal werd uit zijn hersenen verwijderd en hij kreeg te horen dat hij nog maar vier maanden te leven had. Hij kreeg ook chemotherapie en bestraling van zijn hersenen en ruggengraat. De arts zei dat als hij het zou overleven, hij als bijwerking van deze therapie een groeiachterstand zou oplopen. Maar de arts geloofde niet dat hij het zou overleven. De volgende dag, toen ik de want terugbracht naar het kantoor van Cathy Kelly, werd ik overweldigd door een zeer sterke geur van prachtige rozen, die eeuwen leek te duren. Ik was emotioneel, huilde en vroeg me af waar het allemaal over ging. Cathy zei dat het een teken was dat Padre Pio mijn gebed had gehoord. Ik begreep toen dat Padre Pio voor dit kind zou zorgen. Nu had ik een reden om naar San Giovanni Rotondo te gaan, en daar stond ik om 5 uur ‘s ochtends bij de kapeldeur toen die openging en bleef tot 8 uur bij het graf van Padre Pio, pratend met hem, biddend en hem smekend om onze kleinzoon te genezen.
Ik vertelde Padre Pio dat als onze kleinzoon zou herstellen, ik iets voor hem zou doen. Ik wist toen nog niet precies hoe ik Padre Pio zou kunnen helpen, maar ik zou een manier vinden. Toen ik terugkwam van San Giovanni Rotondo, begon ik de Padre Pio-devoties in Malahide, Dublin, zoals ik Padre Pio had beloofd. Aanvankelijk hielden we de devoties in het Karmelietenklooster in Seapark, Malahide, maar na zes jaar moesten we verhuizen naar een grotere kerk vanwege de grote aantallen bezoekers. We komen nu samen in de Sacré-Coeurkerk in Seabury, Malahide, Dublin. We ontmoeten elkaar elke eerste vrijdag van de maand. We hebben een organist en een koor, en we beginnen met eucharistische aanbidding, gevolgd door een mis die wordt opgedragen door pater Angelus, een kapucijner priester, die de mensen na de mis zegent met een want van Padre Pio. De kerk zit altijd vol, met 300 tot 400 mensen. Angelus vertelt ons tijdens zijn preek prachtige verhalen over Padre Pio.
Afgelopen september kochten de leden van onze gebedsgroep een prachtig beeld van Padre Pio in San Giovanni Rotondo. Het werd naar Dublin verscheept voor onze Padre Pio-devoties, die al veertien jaar plaatsvinden. Elk jaar in september organiseer ik een pelgrimstocht naar Italië. Dit doe ik al veertien jaar jaarlijks. Tijdens onze reizen hebben we Rome, Assisi, Cascia, het Heilige Huis van Loreto, Lanciano (om het eerste eucharistisch wonder te zien), de Sint-Angeloberg (waar de aartsengel Michaël verscheen), San Giovanni Rotondo en meer bezocht. We hebben meestal een groep van ongeveer 50 mensen per jaar. In San Giovanni Rotondo bezoeken we alle plaatsen die met Padre Pio te maken hebben: zijn cel, zijn oude graf, het prachtige nieuwe graf waar zijn lichaam te zien is, het klooster, het ziekenhuis en het kantoor van de Engelse taal- en letterkunde, waar we een video van Padre Pio bekijken en een zegen ontvangen met enkele van zijn relikwieën. We bezoeken ook Manopello, het heiligdom van het Heilige Gelaat.
Onze kleinzoon is nu negentien jaar oud, 1,80 meter lang en verkeert in uitstekende gezondheid. We zijn Padre Pio eeuwig dankbaar voor deze gunst en voor zoveel andere gunsten die hij onze gebedsgroepleden door de jaren heen heeft bewezen. Het is verbazingwekkend hoe Padre Pio je op zoveel manieren weet te bereiken en je voor hem laat werken. Hij bereikte mij in eerste instantie toen ik de sterke wens had om San Giovanni Rotondo te bezoeken, nog voordat ik wist dat mijn kleinzoon ziek was. Ik had nooit durven dromen dat ik de Padre Pio-devoties in Dublin of de pelgrimstochten naar Italië zou organiseren, maar ik doe dit met veel plezier. Padre Pio laat je hard voor hem werken. Hij is onze grote vriend!
– Noreen Handley
