Binnen aarzelde het personeel even, maar gaf toen toe. Ze draaide zich naar Jacob en glimlachte. « Laat ze je even opfrissen. Ik wacht wel. »
Het volgende uur bleef Jacob roerloos staan terwijl de kappers zijn huid knipten, wasten, schoren en scrubden, en zo jarenlang vuil verwijderden. Zijn overwoekerde baard viel er in plukjes af. Zijn dikke haar werd geknipt, gestyled en geborsteld tot het eruitzag alsof het zo op de cover van een tijdschrift kon. Toen hem een spiegel werd aangereikt, herkende hij de man die hem aanstaarde niet meer. Zijn kaaklijn was prominent, zijn wangen hoog. Zijn donkere, vermoeide maar intelligente ogen straalden met een nieuwe gloed. Hij raakte langzaam zijn gezicht aan en knipperde ongelovig met zijn ogen.
‘Meneer, uw kleren,’ zei een van de kappers, terwijl hij hem een nieuwe outfit overhandigde.
