Tijdens de huwelijksceremonie werd ons een kist met een strik in de vorm van een geschenk gebracht – ik viel bijna flauw toen hij werd geopend

« Begin nog niet te huilen, » zei ik gekscherend. « We moeten nog steeds door het gangpad gaan. »

Ik kon niet wachten om door het gangpad te lopen en Jacob, mijn toekomstige echtgenoot, te zien. Hij was niet zoals ik. Hij overdreef het nooit. Jacob was stil en grappig, altijd klaar om me aan het lachen te maken als ik te serieus werd. Het was in hem dat ik het meest liefhad.

Jacob en ik ontmoetten elkaar vier jaar geleden op een feestje in het huis van een gemeenschappelijke vriend. Ik zat in de hoek, vermeed een praatje, en hij kwam met een grote glimlach naar me toe.

« Het lijkt erop dat je een geweldige tijd hebt, » zei hij, terwijl hij in elke hand een glas hield.

« Ik haat feestjes, » zei ik.

« Ik ook, » lachte hij, hoewel hij duidelijk plezier had.