De vergelijking laat direct het verschil zien. In Zwitserland verdient Jean €3.200 per maand , terwijl hij in Frankrijk waarschijnlijk rond de €2.000 zou hebben verdiend . Deze discrepantie heeft niets te maken met individuele prestaties, maar eerder met de structuur van de arbeidsmarkt en de manier waarop pensioenen worden gefinancierd.
Het Zwitserse model is gebaseerd op kapitalisatie, waardoor in de loop der jaren een aanzienlijk kapitaal kan worden opgebouwd. In Frankrijk is het systeem voornamelijk gebaseerd op het pay-as-you-go-principe, wat de opgebouwde kapitaalbedragen inherent beperkt. Dankzij bedrijfspensioenregelingen en hoge bijdragepercentages bouwen Zwitserse werknemers meer kapitaal op, zelfs als ze geen managementfunctie ambiëren.
Door de grens over te steken kreeg Jean maandelijks €1.200 extra koopkracht , zonder van baan te veranderen of een grote carrièrestap te maken. Dit verklaart waarom zoveel Fransen overwegen om in Zwitserland te werken, zelfs voor banen die vergelijkbaar zijn met die in Frankrijk.
Waarom blijven deze verschillen bestaan ondanks identieke functies?
Om dit verschil volledig te begrijpen, moet men de filosofie van het Zwitserse systeem onderzoeken. Het model stimuleert automatisch sparen , wat een structureel voordeel oplevert voor werknemers die jarenlang in het land blijven. Dankzij een aantrekkelijkere arbeidsmarkt en een sterk gereguleerd pensioenstelsel bouwen pensioenrechten zich snel op.
Frankrijk blijft op zijn beurt toegewijd aan solidariteit tussen generaties. Pensioenen zijn afhankelijk van bijdragen van de werkende bevolking, wat de hoogte van de uitkeringen beperkt wanneer het aantal gepensioneerden toeneemt. Dit systeem creëert een kader waarin pensioenen langzamer groeien.
Lees ook: SNCF-pensioenbedrag: wat kunt u verwachten na een volledige carrière?
Het geval van Jean illustreert dit mechanisme perfect. Zonder van baan te veranderen, zonder een leidinggevende functie te bekleden en zonder agressief te proberen zijn persoonlijke spaargeld te maximaliseren, heeft hij een pensioen opgebouwd dat een Franse werknemer alleen zou verkrijgen door meerdere hiërarchische stappen te zetten. Het Zwitserse systeem , gebaseerd op kapitalisatie en hoge inkomens, heeft hem in staat gesteld een comfortabel pensioen op te bouwen zonder onderbreking van zijn carrière.
Dit verschil verklaart waarom buitenlandse werknemers vaak verrast zijn door de hoogte van de uitkeringen in Zwitserland. Het gaat hier niet om buitengewone pensioenen, maar om pensioenuitkeringen die passen bij een economisch model dat sparen stimuleert en loonarbeid hoog waardeert.
