Simmons heeft een bericht achtergelaten. Het kantoor van de president wil me benoemen tot voorzitter van een ethische commissie. Ik luister. Ik verwijder het. Niet uit wrok. Voor de vrede.
Aan een klein bureau schrijf ik de laatste zin van mijn dagboek: Ik liep alleen, maar niet verdwaald.
Ik stop het dagboek in een la met linten die ik niet hoef te dragen om het te onthouden. Dan stap ik het terras op en laat de wind de lokken uit de strakke knot trekken die ik al dertig jaar draag.
Ze hebben zich niet verontschuldigd. Dat doen ze zelden.
Ze spreken mijn naam nu met zorg uit. Niet uit schaamte, maar uit macht . Rechtvaardigheid kwam niet door wraak. Het kwam door aanwezigheid – standvastig, onwrikbaar, verdiend.
De uiteindelijke waarheid is geen toespraak of krantenkop. Het is een vrouw die ooit verdween en leert hoe ze terug kan keren – niet naar hen, maar naar zichzelf.
