Vijf minuten later ging mijn telefoon.
Het was Chris, die zich rot lachte.
‘Kelly, ik kan het niet geloven,’ antwoordde hij. ‘Ik ken deze man al jaren en nooit, geen moment, had ik gedacht dat hij zoiets waanzinnigs zou doen.’
‘Dus dit is geen grap?’ vroeg ik.
« Echt niet! » antwoordde Chris. « Eric is altijd al een beetje… druk geweest met zijn afspraakjes, maar dit slaat echt alles. Oké, we moeten wraak nemen op deze kerel. »
Chris was een genie in nauwgezetheid op het hoogste niveau.
In plaats van Eric alleen maar te bekritiseren in de groepschat, wilde ik een stap verder gaan.
‘Ik ga dezelfde factuur versturen,’ kondigde hij aan. ‘Hetzelfde formaat, verzonnen juridisch jargon, absurde tarieven, alles hetzelfde.’
Factuur voor dienstverlening – Verschuldigd bedrag: Een leven lang zwijgen.
Introductie van een mooie vrouw: 1 permanente blokkering op alle platforms.
Haar ervan overtuigen dat je een gentleman bent: Een diepgaande persoonlijke reflectie op waarom je single bent
Haar aan dezelfde tafel laten zitten als jij: een formele verontschuldiging aan alle vrouwen met wie je eerder een relatie hebt gehad.
Zonder jezelf bloot te stellen aan het hele internet: een genereus geschenk waar je dankbaar voor mag zijn.
Betaling dient onmiddellijk te geschieden. Niet-betaling kan leiden tot openbare vernedering. Met vriendelijke groeten.
‘Dit is perfect!’ schreef ik hem. ‘Verstuur het!’
‘Doorgestuurd!’ antwoordde hij even later.
Uitsluitend ter illustratie
. Kort daarna werd mijn telefoon overspoeld met een reeks steeds boosere berichten van Eric.
“Wauw, wat rijp!”
“Ik probeerde gewoon realistische verwachtingen te scheppen; niet iedereen is rijk.”
“Chris is een vreselijke vriend.”
“Je hebt een GEWELDIGE man misgelopen.”
Ik heb geen ruzie gezocht. Wat kon ik zeggen tegen iemand die geloofde dat menselijke interactie gebaseerd was op transacties? Ik stuurde gewoon een duim omhoog-emoji en blokkeerde hun nummer.
Mia belde me later die avond op, nog steeds lachend om het hele voorval.
« Het spijt me zo, » zei ze. « Eerlijk gezegd dacht ik dat het normaal was. Chris besefte het ook niet. »
‘Maak je geen zorgen,’ zei ik, tot mijn eigen verbazing over hoe ontspannen ik me voelde. ‘We hebben in ieder geval allemaal een goed verhaal te vertellen.’
« Dat klopt, » beaamde hij. « Dat zal de komende tien jaar officieel op elk feest herhaald worden. »
Door dit hele voorval heb ik een gouden regel voor daten geleerd: als een man erop staat te betalen, zorg er dan voor dat hij je achteraf geen rekening stuurt.
En wat betreft de sleutelhanger? Die heb ik bewaard. Niet omdat hij me aan Eric deed denken, maar omdat het een mooie herinnering was aan de meest bijzondere dag van mijn leven.
