Ondertussen was agent Evans aan de telefoon met de lokale politie, die contact had opgenomen met Mark. Ze troffen hem aan in zijn kantoor, zijn gezicht lijkbleek, starend naar zijn computerscherm waarop een reeks nullen te zien was. Zijn vrouw en dochter waren vermist. Zijn levenswerk, zijn hele financiële bestaan, was in rook opgegaan. Het telefoontje vanaf het vliegveld was een emotionele achtbaan – een afschuwelijke bevestiging van het verraad van zijn vrouw, gevolgd door een vloedgolf van overweldigende opluchting dat zijn dochter veilig was.
De hereniging vond plaats in de steriele stilte van het beveiligingskantoor. Mark stormde de deur binnen, zijn ogen wild zoekend. « Lily! »
“Papa!” Lily sprong van haar stoel en wierp zich in zijn armen.
Hij hield haar stevig vast, begroef zijn gezicht in haar haar en zijn lichaam beefde van de opluchting. « Oh, schat, ik was zo bang. Ik was zo bang. »
Lily, die de ernst van de situatie nog steeds niet helemaal begreep, deinsde achteruit en keek hem ernstig aan. ‘Heb ik het goed gedaan, papa? Heb ik agent Barnaby veilig gehouden?’
Mark keek naar zijn dochter, zijn mooie, onschuldige, heldhaftige dochter, en de tranen stroomden opnieuw. ‘Je hebt het fantastisch gedaan, lieverd,’ stamelde hij, terwijl hij haar weer omarmde. ‘Je hebt het allerbeste gedaan. Je hebt ons gered. Je hebt alles gered.’
—————————————-
Isabella werd geconfronteerd met een reeks federale en staatsaanklachten: ouderlijke ontvoering, diefstal met grote waarde, internetfraude. Haar paradijselijke vakantie was veranderd in een enkele reis naar het strafrechtelijk systeem. Haar medeplichtige, die op een verre tropische kust wachtte, zou al snel zijn eigen wereld zien instorten.
Een paar dagen later was de chaos gezakt in een fragiele stilte. Mark zat op de rand van Lily’s bed, het vertrouwde ritme van hun verhaaltje voor het slapengaan een troostend anker in de door stormen geteisterde zee van zijn leven. Agent Barnaby, wiens vulling enigszins scheef zat na zijn ‘operatie’, zat op het nachtkastje, een stille, pluizige beschermer.
‘Papa,’ vroeg Lily met een slaperige stem, ‘is de missie van agent Barnaby nu voorbij?’
Mark pakte de beer op en bekeek zijn eenvoudige, geborduurde glimlach. Hij dacht aan het ingewikkelde web van leugens dat Isabella had geweven, aan de kilheid van haar plan. Hij dacht aan hoe ze had geprobeerd de liefde en onschuld van zijn dochter te gebruiken als een instrument, een sleutel om zijn leven te ontsluiten en alles te vernietigen.
‘Ja, lieverd,’ zei hij, zijn stem trillend van emotie terwijl hij de beer terug op het nachtkastje zette. ‘Zijn missie is volbracht.’ Hij stopte de dekens om zijn dochter heen en kuste haar op haar voorhoofd. ‘Vanaf nu is het enige geheime, kostbare dat we moeten beschermen jij. En je bent hier, bij mij. Dit is de veiligste plek ter wereld.’
Hij keek toe hoe ze in slaap viel, haar kleine borstkas die op en neer ging in de zachte gloed van het nachtlampje. Isabella had haar plan gebouwd op geheimen en bedrog, waarbij ze de onschuld van zijn dochter als haar slimste wapen gebruikte. In al haar cynische berekeningen had ze zich nooit kunnen voorstellen dat pure, onbedorven onschuld geen instrument was, maar een natuurkracht. Het was de enige variabele die ze nooit kon beheersen, de enige waarheid die al haar leugens aan het licht kon brengen.
