‘Ik heb ook een cadeautje voor je,’ zei ze en gaf de map van haar schoonmoeder. « Ik hoop dat je het leuk vindt. »
Eleanor nam de map aan met een blik van achterdocht en verwarring op haar gezicht. Ze maakte het lint los en opende het. Binnenin lagen juridische documenten.
« Wat is er? » vroeg ze fronsend.
Claire glimlachte. ‘Dit zijn scheidingspapieren,’ zei ze kalm. « En onder hen zult u het bewijs vinden van de ontrouw van uw zoon. »
Eleanors gezicht vertrok in een masker van pure woede. Mark, alsof hij uit een droom ontwaakte, staarde Claire vol afschuw aan.
« Ben je gek? » riep Eleanor, terwijl ze de map op tafel gooide. Documenten, waaronder glanzende, belastende foto’s, lagen verspreid op een wit tafelkleed.
‘Nee,’ zei Claire vastberaden, haar stem klonk met een kracht die nog nooit iemand van haar had gehoord. « Voor het eerst in tien jaar ben ik volledig bij bewustzijn. »
Ze draaide zich om om weg te gaan. Mark rende achter haar aan. « Claire, wacht! Wat ben je aan het doen? »
Ze stopte, maar draaide zich niet om. « Ik ga weg », zei ze. « Ik laat jullie allebei, voor altijd. »
Hij greep haar arm en in zijn stem klonk nu een wanhopige smeekbede. « Claire, laten we erover praten. »
Ze rukte haar hand uit zijn greep en keek hem aan, haar ogen vulden zich niet met woede, maar met diep, vermoeid mededogen. « Er is niets meer om over te praten, Mark. »
Ze liep de balzaal uit zonder om te kijken, en het geschreeuw van Eleanor en de paniekerige excuses van Mark stierven achter haar weg. Ze stapte de koele nachtlucht in, haalde diep adem en voelde zich voor het eerst in tien jaar echt, volledig levend. Ze stopte de taxi en gaf de chauffeur het adres van Ethan.
Hij opende de deur, wierp haar een blik in het gezicht en spreidde zijn armen. Ze vertelde hem alles, en hij luisterde alleen maar, als een constante, rustgevende aanwezigheid in deze storm.
In de maanden die volgden, veranderde Claire’s leven. De scheiding was snel en onomstreden; ondanks onweerlegbaar bewijs hadden Mark en Eleanor geen andere keuze dan akkoord te gaan met haar voorwaarden. Ze verhuisde naar een licht, ruim appartement en stortte zich op haar werk. Haar passie, die zo lang onderdrukt was, gaf eindelijk lucht. Haar unieke, elegante ontwerpen kregen al snel aanhang en ze had al snel meer klanten dan ze aankon. Ze opende een kleine ontwerpstudio en haar team bestond uit een groep getalenteerde, creatieve mensen die haar visie deelden.
Mark belde haar verschillende keren en smeekte haar om over dingen na te denken, maar zijn woorden waren leeg. Ze vertelde hem beleefd maar resoluut dat dit hoofdstuk van haar leven was afgesloten.
Ondertussen bloeide haar vriendschap met Ethan stilletjes, natuurlijk, op in liefde. Hij was alles wat Mark niet was – ondersteunend, vriendelijk, en hij zag in haar, hij zag haar echt als de briljante vrouw die ze was. Ze kochten samen een groot huis, dat Claire natuurlijk omtoverde tot een heerlijk, harmonieus huis.
Soms dacht ze aan haar oude leven. Ze voelde geen woede, alleen een vreemd gevoel van dankbaarheid. De wreedheid van Mark en Eleanor werd uiteindelijk de katalysator voor haar bevrijding. Ze maakten haar sterker, slimmer en duwden haar onbewust in de richting van het leven dat ze altijd al had moeten leiden. Ze vond haar eigen succes, haar ware liefde en haar naam. Ze was niemand meer. Ze werd eindelijk zichzelf.
