Ik vermomde me als dakloze en ging mijn eigen supermarkt binnen om te ontdekken wie mijn erfenis verdiende, totdat iemand me stevig de hand schudde. Ik ben meneer Morel, ik ben 90 jaar oud en ik heb een grote supermarktketen opgebouwd vanuit één kleine winkel. Nadat mijn vrouw was overleden en ik geen kinderen had, vroeg ik me af wie mijn fortuin werkelijk verdiende. Om dat te achterhalen, vermomde ik me als dakloze en ging mijn vlaggenschipwinkel binnen. De klanten en zelfs het personeel behandelden me wreed, alsof ze vergaten dat ik degene was die dit alles had opgebouwd. Net toen ik wilde vertrekken, schudde iemand me stevig de hand. Ik draaide me om om te zien wie het was.