ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Ik maakte me zorgen om mijn dochter, die bij haar vader was. Toen mijn ex-man belde, hoorde ik mijn dochter zeggen: « Ik wou dat ik een blauwe stift had, zodat ik bosbessen kon tekenen. » Mijn bloed stolde. « Bosbessen » was ons noodcodewoord. Ik probeerde kalm te blijven, maar het volgende wat ik tegen haar zei was: « Luister, zeg niets meer. Ik kom eraan. »

Als ouder, kies dan alsjeblieft een codewoord voor je kinderen. Maak het uniek, niet iets dat zomaar in een gesprek opduikt. Kies niet ‘school’, ‘hond’ of ‘verjaardag’. Kies iets willekeurigs, zoals ‘bosbessen’, ‘dansende pinguïn’ of ‘zilveren maan’. Iets vreemds dat opvalt.

Speel een rollenspel met ze. Laat ze zien hoe ze het in verschillende situaties kunnen gebruiken: wanneer ze bang zijn voor een familielid, zich ongemakkelijk voelen bij de ouder van een vriend, of gewoon een situatie moeten verlaten die ze niet kunnen uitleggen. Zorg ervoor dat ze zonder enige twijfel weten dat je altijd naar ze zult luisteren wanneer ze het gebruiken, hoe ongemakkelijk of ongeloofwaardig de situatie ook lijkt.

Dat kleine woordje kon het verschil maken tussen stilte en veiligheid. Voor ons was dat al het geval. Het was het moment waarop ik besefte dat Grace beschermen niet alleen ging om fysiek aanwezig zijn – het ging erom haar de tools te geven om zichzelf te beschermen wanneer ik dat niet kon. En daarvoor zal ik altijd dankbaar zijn voor één klein, krachtig, levensveranderend woordje: bosbessen.

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire