Ze sprak vanuit haar hart, ook al wist ze dat misschien niet zou luisteren. Ze voltooide haar getuigenis alleen, maar met behoud van haar waardigheid. Tijdens de eerste dagen van het proces leek alles buiten Margarets controle te zijn, maar beetje bij beetje begonnen er barsten in haar verhaal te verschijnen.
Een dienstmeisje bekende in het geheim dat ze haar buiten de juwelenkamer had gezien toen de juwelen verdwenen waren, hoewel ze dat later verbrak uit angst haar baan te verliezen.
Andere medewerkers begonnen tekenen van ergernis te vertonen, en ondertussen herinnerde Isaac zich wat ze had gezien. Die avond ging ze water halen en zag ze haar grootmoeder iets verdachts vasthouden, terwijl ze mompelde dat Clara een makkelijk doelwit zou zijn.
Hoewel ze hem aanvankelijk geloofde dat het slechts een droom was, begreep ze nu de waarheid. Niemand in de rechtszaal had verwacht wat er daarna gebeurde.
Hij slaagde erin aan zijn vader te ontsnappen en stormde midden in de hoorzitting op Clara af. Hij omhelsde haar stevig en zei met een heldere stem dat hij wist wie het juweel had verstopt. Stilte vulde de rechtszaal. Margaret werd bleek.
Adam stond perplex en de rechter beval dat de jongen gehoord moest worden. Tussen de dromen door herinnerde Isaac zich wat hij had gezien en beschreef de houten kist met een gouden slot waarin zijn grootmoeder het juweel had bewaard.
Zijn woorden waren te precies om verzonnen te zijn. De aanklager probeerde de zaak te seponeren, maar het bewijsmateriaal kon langer genegeerd worden.
Emily, de jonge advocate die had besloten Clara te verdedigen, greep haar kans. Ze eiste dat de getuigenis van de jongen onderzocht zou worden.
Geïntrigeerd gaf de rechter opdracht tot een huiszoeking in Margarets kantoor. Daar vonden ze de kist met het zorgvuldig ingepakte juweel, samen met enveloppen vol geld en verdachte documenten. Het bewijs was onweerlegbaar.
Margarets toneelstuk stortte voor ieders ogen in elkaar. Het proces nam een complete wending. Adam, vol schaamte, gaf toe dat hij te lang had gezwegen en bood Clara publiekelijk zijn excuses aan.
De rechtbank verklaarde haar onschuldig en sprak haar vrij van alle beschuldigingen. Met tranen van opluchting omhelsde Clara Isaac terwijl de jongen uitriep dat zij zijn ware liefde was.
De camera’s legden de scène vast, en vervolgens sprak het hele land over rechtvaardigheid en hoop. Margaret werd formeel aangeklaagd voor meineed en smaad. Haar macht brokkelde af.
Clara liep, aan de andere kant, vrij de rechtszaal uit, haar waardigheid hersteld.
Samen met Emily en Etha begreep ze dat, hoewel de pijn immens was geweest, de waarheid had gezegevierd, en voor het eerst in lange tijd kon ze glimlachen, wetende dat haar leven en haar naam weer gezuiverd waren.
