Werkgevers klagen nog steeds over personeelstekorten, maar volgens hoogleraar arbeidsverhoudingen Paul de Beer is de krapte op de arbeidsmarkt inmiddels verleden tijd. De cijfers onderbouwen zijn stelling, en de oorzaken van het aanhoudende tekort liggen volgens hem grotendeels bij de werkgevers zelf. Tijd om de balans op te maken: hoe staat het nu echt met de Nederlandse arbeidsmarkt?
Cijfers spreken boekdelen
In het eerste kwartaal van 2025 zijn er volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek 395.000 vacatures. Het aantal werklozen ligt op 407.000. In theorie zijn er dus genoeg werkzoekenden beschikbaar om alle openstaande banen in te vullen. Ter vergelijking: in 2022 was dit nog andersom. Toen waren er 464.000 vacatures tegenover slechts 329.000 werklozen. Het is duidelijk dat de spanning op de arbeidsmarkt flink is afgenomen.
Waarom is er dan nog steeds een tekort?
Toch blijven veel werkgevers hardnekkig roepen dat ze geen personeel kunnen vinden. Volgens De Beer is dat geen kwestie van vergrijzing of structurele tekorten, maar van onwil of onvermogen aan werkgeverszijde. De coronacrisis heeft tijdelijk voor extra beweging op de arbeidsmarkt gezorgd. Mensen gingen kritischer nadenken over hun werk en maakten vaker een carrièreswitch. Daardoor ontstond een tijdelijke keten van openstaande vacatures, die nu grotendeels is opgelost.
De impact van slechte arbeidsvoorwaarden
De Beer is uitgesproken over de rol van werkgevers. Volgens hem zijn het vooral slechte arbeidsomstandigheden die zorgen voor personeelstekorten. Dit speelt bijvoorbeeld in sectoren zoals de land- en tuinbouw, waar het werk zwaar is en de beloning mager. Alleen buitenlandse arbeidskrachten zijn vaak nog bereid om dit werk te doen. In de zorg ligt het probleem niet alleen bij het salaris, maar vooral bij de hoge werkdruk en bureaucratie.
