Aan het einde van de week was de geur verdwenen, de muur was gerepareerd en het huis leek eindelijk een oase van rust. Maar de herinnering bleef. Soms, als hij langs die hoek van de woonkamer liep, haalde hij onwillekeurig diep adem, alsof hij verwachtte dat die vertrouwde, walgelijke geur zou terugkeren. Elke blik op de muur herinnerde hem aan het leven – en de dood – die daar in het geheim hadden gebloeid.
Een huis kan veel geheimen bevatten. Sommige zijn onschuldig. Andere zijn onverklaarbaar. En sommige zijn onvergetelijk. De les die hij leerde was simpel, maar essentieel: als een geur vreemd aanvoelt, vertrouw dan op je intuïtie. Wacht niet. Hoop niet dat het vanzelf verdwijnt. Want zelfs achter de meest gewone muur kan iets onvoorstelbaars schuilgaan, totdat je het ontdekt.
