Aan haar bed in het ziekenhuis deed Ryan haar een belofte van ongekende intensiteit: hij vroeg haar ten huwelijk. Ze accepteerde. Hun huwelijk zou nooit officieel plaatsvinden, maar de intentie alleen al was alle geloften waard en droeg het gewicht van een absolute verbintenis.
Een vredig afscheid, voorbij verdriet.
Op 25 juni 2009 overleed Farrah vredig, terwijl Ryan haar hand vasthield. Deze bijzondere liefdesaffaire – een mengeling van passie, loyaliteit en tederheid – liet een onuitwisbare indruk achter op de man die haar beleefde. Twaalf jaar later brengt hij nog steeds hulde aan haar, alsof zijn liefde nog even levend is: omdat hij weigert het anders te laten zijn… en misschien ook omdat hij simpelweg geen andere keuze heeft.
Ware liefde vervaagt nooit: ze evolueert, transformeert en blijft voortleven in de harten van hen die haar hebben gekoesterd, gedragen door een **eeuwige emotie** en een **onwankelbare loyaliteit**.
