Het meisje leek een beetje verrast door het antwoord. Maar de grootmoeder was nog niet klaar.
Ze leunde lichtjes naar voren, keek nog eens naar de tatoeage in de nek van het meisje en zei toen droogjes:
*“Wat ik alleen niet helemaal begrijp, is waarom je op je nek hebt laten zetten:
‘Eenmaal ontdooid, niet opnieuw invriezen.’”
De bus werd muisstil.
Het meisje verstijfde. Even leek het alsof ze haar adem inhield. Mensen rondom hadden het gehoord en probeerden hun lach in te houden. Iemand onderdrukte een hoest, een ander draaide zijn gezicht naar het raam.
De oma glimlachte vriendelijk, alsof ze zojuist een warm kopje thee had aangeboden.
Het meisje, zichtbaar blozend, draaide zich langzaam terug naar het raam en deed zonder nog iets te zeggen haar oortjes weer in.
