Het duurde maanden, maar op een lentemiddag vond Jamal haar eindelijk. Gloria was inmiddels ouder en verkocht nog steeds fruit vanuit een aftandse kraam op een drukke straathoek. Haar haar was grijs geworden en haar handen droegen de sporen van jarenlang hard werken. Maar haar glimlach was nog steeds dezelfde.
Jamal stapte naar voren, zijn dure pak een schril contrast met de jongen die ze ooit kende. ‘Juffrouw Gloria?’ vroeg hij, zijn stem trillend.
Ze keek hem verward aan, totdat ze hem herkende. « Jamal? » fluisterde ze.
Hij knikte, de tranen wellen op. Toen omhelsde hij haar stevig. ‘Jij hebt me gered. Elke dag weer.’
Gloria’s ogen vulden zich met tranen. « Ik heb je alleen maar een beetje geld gegeven. »
‘Nee,’ zei Jamal vastberaden. ‘Jij hebt me het leven teruggegeven. Jij hebt me hoop gegeven toen niemand anders om me gaf.’
Diezelfde week kocht Jamal voor Gloria een nieuw huis in een veilige buurt, een auto en – het allerbelangrijkste – een eigen kruidenierswinkel. Ze hoefde niet langer op straat te leven. Haar fruitkraam groeide uit tot een bloeiende onderneming, die ze met Jamals hulp runde.
Toen het nieuws zich verspreidde, werd Gloria een lokale heldin, bewonderd niet alleen om haar vriendelijkheid, maar ook omdat ze het levende bewijs was dat kleine daden het lot kunnen veranderen.
Ondertussen probeerde Jamals vervreemde familie terug te keren en eiste een deel van zijn fortuin op. Hij weigerde. « De enige familie die me steunde, was Gloria, » zei hij koeltjes. « Zij is degene die mijn succes zal delen. »
Gezinsspellen
Jaren later breidde Jamal zijn bedrijf wereldwijd uit, maar zijn zondagse routine bleef onveranderd. Elke week zat hij met Gloria op haar veranda, nippend aan limonade, lachend en pratend over het leven.
Hij had geld, roem en macht. Maar het meest waardevolle in zijn leven was de wetenschap dat de vrouw die hem ooit twintig dollar had gegeven nu alles had wat ze nodig had – en dat hij haar gift eindelijk duizendvoudig had terugbetaald.
En in Gloria’s ogen was Jamal niet zomaar een techmagnaat. Hij was nog steeds dat hongerige jongetje dat ze ooit had gezien – en dat ze had besloten te redden.
