Ik durfde het niet aan te raken, maar nieuwsgierigheid won het van walging. Ik hield mijn adem in, hurkte neer en maakte een foto met mijn telefoon. De geur was ondraaglijk—ik moest achteruit stappen voordat mijn maag omdraaide.
Eenmaal binnen zocht ik online naar « rode slijmerige paddenstoel die ruikt naar rottend vlees. »
Binnen enkele seconden verscheen het antwoord op mijn scherm—en het deed mijn huid nog meer kriebelen.
Het wezen in mijn tuin was geen stervend dier of iets buitenaards. Het was iets dat Anthurus archeri heette, beter bekend als de Duivelsvingers.
Een huiveringwekkende schoonheid van de natuur
Volgens wat ik vond, is dit vreemde organisme helemaal geen wezen—het is een schimmel. Oorspronkelijk afkomstig uit Australië en Tasmanië, heeft de Devil’s Fingers zich verspreid naar Europa, Amerika en daarbuiten.
Het begint zijn leven onschuldig, als een kleine, witte, eiachtige vorm verborgen onder de grond. Dan, op een dag, barst het open—letterlijk—en daaruit komen felrode tentakels tevoorschijn die zich ontvouwen als klauwen of vingers die uit de aarde reiken.
Die « vingers » zijn bedekt met een vieze, slijmerige laag die gleba wordt genoemd, die een krachtige stank van bederf afgeeft. Het is de natuurlijke manier om vliegen en andere insecten te lokken. De insecten komen, aangetrokken door de geur van aas, en dragen de sporen van de paddenstoel weg—waardoor hij zich voortplant.
Dat klopt: de geur is opzettelijk. De schimmel bootst de geur van rottend vlees na om de wezens die hem helpen overleven te misleiden.
Wat een grotesk soort genialiteit kan de natuur hebben.
De reacties van degenen die het zien
Het blijkt dat ik niet de eerste ben die doodsbang is bij het zien ervan. Mensen over de hele wereld hebben de Duivelsvingers aangezien voor iets veel sinisterder. Sommigen hebben de hulpdiensten gebeld, overtuigd dat ze een dierenlijk hebben gevonden—of erger nog, menselijke resten. Anderen hebben foto’s online gedeeld, overtuigd dat ze een buitenaardse soort hebben ontdekt.
Maar elke keer is de verklaring hetzelfde: het is gewoon een paddenstoel. Een levend wezen, maar niet een die kwaad bedoelt. Het griezelige uiterlijk en de geur maken simpelweg deel uit van zijn overlevingsstrategie.
Even knowing that, I couldn’t bring myself to go near it again.
