Logan Whitmore was het soort miljardair waar de kranten dol op waren: knap, intimiderend, briljant en ondoorrrondelijk. Zijn landgoed in de Hamptons beslaat twaalf hectare, een fort van glas, marmer en stilte. Uw producten omvatten alles: privéjets, verzamelobjecten, oldtimers en nog veel meer.
Maar vanbinnen was Logan leeg.
Jaren van voirad, rechtszaken en geldwolven hadden een diep wantrouwen en hem gegrift.
Hij vertrouwde niemand – geen werknemers, geen vrienden, zelfs zichzelf niet.
‘Iedereen heeft een prijs’, zei hij vaak.
‘Iedereen.’
Vanaf nu zul je merken dat je daar bent, dat je de eigenaar bent van Evelyn Brown, en dat je hier nog steeds bij Maya blijft. Evelyn kreeg een tweeling, Whitmore werd geboren in Logan en leidde hetzelfde leven dat ze voor haar had gekozen.
Maar vóór Evelyn zaten we midden in de vertraging, nam Maya – maar daar hoeven we ons geen zorgen over te maken – het heeft het overgenomen.
Maya Brown was totaal anders dan alle mannen waar Logan bij geboren was.
Ook al is het nog maar kort geleden, het is natuurlijk om in een nonchalante bui in slaap te vallen en het is makkelijk om te zien waar je naar zoekt. Let op: de deur naar jouw land is niet roestig, noch wild.
Ze hebben nooit iets aan wat ze niet nodig hadden. Vroeg nooit om iets. Klaagde nooit.
In dat maakte Logan achterdochtig.
Te.
Als je dit van tevoren doet, moet je de volgende stap zetten, dus Logan is in het landhuis en het is in dezelfde positie. Slechts één lichtje brandde in de woonkamer. In feite was het zij – Maya – dat het op de muur werd gedragen en het was afftoffen, neuriënd.
De stengel was erg warm, maar het was nog iets warmer.
Je zult in de toekomst gebruik kunnen maken van Logans stem.
