Het duurde drie jaar voordat ik verliefd werd op Ryan, omdat ik dacht dat de dag eindelijk zou aanbreken waarop hij me ten huwelijk zou vragen en dat dat onze trouwdag zou zijn.
Hij had zelfs een tafel gereserveerd voor het diner in een chique restaurant in het centrum en zei dat ik me netjes moest aankleden voor een « speciale verrassing ».
Ik krulde mijn haar, liet mijn nagels doen, trok de smaragdgroene jurk aan waar hij zo dol op was, en overtuigde mezelf ervan dat dit het juiste moment was.
Maar in plaats van een ring kreeg ik mijn dessert op een klein bordje met de tekst: « Gefeliciteerd met je promotie! » Behalve dat ik die promotie niet had gekregen.
In feite was ik gepasseerd – ten gunste van een man die ik begeleidde – allemaal vanwege geheime geruchten op kantoor dat « ik waarschijnlijk zou gaan trouwen en zwanger zou raken. »
Ik vertelde Ryan hoe pijnlijk het was. Hij wist het.
