Niemand groet me omdat ik een boerendochter ben.
Mensen kijken weg alsof de modder op mijn schoenen iets zegt over mijn waarde.
Maar ze weten niet… dat deze kleine handen hielpen dromen te planten.
Elke zonsopgang in de velden heeft me kracht, nederigheid en ware liefde geleerd.
Terwijl velen trots zijn op hun dure kleding, ben ik trots op de geur van natte aarde.
Terwijl anderen naar status streven, zoek ik de zuiverheid van een zonsondergang over tarwevelden.
Ja, ik ben een boerendochter.
En als de wereld me niet begroet, maakt het niet uit…
Want de natuur omarmt me, de wind fluistert mijn naam en het hart van mijn Vader glimlacht als hij de vruchten van onze arbeid ziet bloeien. 🌿
