‘Ik weet het, mama,’ zei ik, en het kwam over zoals mijn promotiemail: rustig, volmondig en verdiend.
Ik ben veertig en luitenant-kolonel in het Amerikaanse leger. Ik ben opgegroeid in een stacaravanpark. Ik geef leiding aan soldaten op plekken die de meeste mensen niet op een kaart kunnen vinden. Jarenlang vertelden mensen een klein verhaal over mij en vroegen me om erin te wonen. Ik heb een groter verhaal gebouwd en het laten spreken.
Echte wraak was nooit het doel. Het gaat er niet om oude stemmen te verslaan. Het gaat erom een leven op te bouwen dat zo onweerlegbaar is dat hun meningen vervagen in de ruis van een radio waar je niet meer naar luistert. En dan, als ze je eindelijk zien, besef je dat je ze niet meer nodig hebt.
Dat heb je nooit gedaan.
